Tag

Mind & Soul

Browsing

We zijn allemaal wel eens gekwetst geweest – we waren slecht behandeld, ons vertrouwen was geschonden of ons hart was gebroken.

En hoewel deze pijn normaal is, blijft de pijn soms toch iets lang voortslepen. We herleven de pijn steeds weer en hebben moeite met loslaten.

Dit veroorzaakt problemen. Het maakt ons niet alleen ongelukkig, maar kan ook onze relaties bemoeilijken of verpesten, ons afleiden van ons werk, ons gezinsleven en andere belangrijke dingen, en ons gesloten maken, waardoor we moeite hebben open te staan voor nieuwe dingen en nieuwe mensen.

We raken verstrikt in een cyclus van woede en pijn, terwijl de schoonheid van het leven aan ons voorbijgaat.

We moeten leren loslaten. We moeten kunnen vergeven zodat we verder kunnen gaan en gelukkig kunnen zijn.

Dit heb ik op de harde leerschool geleerd: na jarenlang te hebben vastgehouden aan mijn woede voor een naaste die was ontstaan in mijn kindertijd en tienerjaren, heb ik deze woede eindelijk losgelaten (zo’n 8 jaar geleden). Nadat ik diegene had vergeven, heeft dit niet alleen mijn relatie met deze persoon enorm verbeterd, maar het heeft me ook geholpen gelukkiger te zijn.

Vergeving kan je leven veranderen.

Vergeving betekent niet dat je het verleden uitwist of vergeet wat er is gebeurd en al helemaal niet dat je het gedrag van diegene goedkeurt. Het betekent niet eens dat de ander persoon zijn gedrag zal veranderen: daar heb je geen macht over. Het betekent dat je de woede en pijn in je loslaat, waardoor diegene geen macht meer heeft over jou.

Het is niet makkelijk. Maar ook jij kunt het leren.

Als je vasthoudt aan pijn, het herleeft en niet kunt loslaten en vergeven, lees dan verder voor een paar tips die ik heb geleerd.

1. Maak de bewuste keuze los te laten. Je hoeft het niet in een seconde te doen, of zelfs niet in een dag. Het kan een tijdje duren voor je over iets heen komt. Maar maak in ieder geval de bewuste beslissing dat je het wilt omdat je herkent dat de pijn je geen goed doet.

2. Denk na over de voor- en nadelen.
Welke problemen veroorzaakt deze pijn in je leven? Beïnvloedt het je relatie met deze persoon? Of met anderen? Beïnvloedt het je werk of gezinsleven? Weerhoudt het je ervan je dromen te verwezenlijken of een beter persoon te worden? Word je er ongelukkig door? Denk na over al deze problemen en laat het doordringen dat het tijd is voor iets anders. Denk daarna na over de voordelen van vergeving: hoe je je er gelukkiger door zult voelen, hoe het je zal bevrijden van het verleden en de pijn, en hoe het je relaties en je leven in het algemeen zal verbeteren.

3. Besef dat je een keuze hebt. Je hebt geen macht over de handelingen van anderen, dus spaar jezelf de moeite. Maar je hebt wel macht over je eigen handelingen en ook je gedachten. Je kunt ervoor kiezen dat je de pijn niet meer herleeft en verder gaat met je leven. Jij hebt deze macht. Je hoeft alleen maar te leren hoe je deze macht kunt uitoefenen.

4. Leef je in. Probeer dit eens: probeer de situatie te bekijken vanuit het perspectief van de ander. Probeer te begrijpen waarom die persoon dat heeft gedaan. Ga er vanuit dat diegene op zielsniveau geen slecht persoon is, maar gewoon een verkeerde keuze heeft gemaakt en iets verkeerds heeft gedaan. Wat zou er door hem heen kunnen zijn gegaan, wat zouden zijn beweegredenen kunnen zijn geweest? Wat zou hij gevoeld kunnen hebben, en hoe zou hij zich erna hebben gevoeld? Hoe voelt diegene zich nu? Je hoeft het hiermee niet goed te keuren, maar probeer gewoon te begrijpen en in te leven, hoe moeilijk het misschien ook kan zijn.

5. Begrijp je verantwoordelijkheid. Probeer te begrijpen hoe je misschien zelf ook gedeeltelijk verantwoordelijk kunt zijn geweest voor wat er is gebeurd. Wat zou je hebben kunnen doen om het te voorkomen? En hoe kun je voorkomen dat het nog een keer gebeurt? Dit betekent niet dat je alle schuld op je neemt of dat je hiermee zegt dat de ander helemaal geen aandeel heeft gehad, maar besef dat we geen slachtoffers zijn, maar deelnemers aan ons leven.

6. Focus op het heden. Nu je hebt nagedacht over het verleden, besef dan dat het verleden voorbij is. Het vindt niet meer plaats, alleen nog in eigen geest. En dat veroorzaakt problemen: ongelukkigheid en stress. Probeer je focus juist terug te brengen naar het huidige moment. Wat doe je nu? Wat voor vreugde kun je vinden in het huidige moment? Vind nu vreugde in je leven, nu het zich afspeelt, en stop met het verleden te herleven. Je zult natuurlijk vanzelf wel weer over het verleden gaan nadenken, maar erken het gewoon en breng jezelf rustig terug naar het huidige moment.

7. Laat vrede in je leven toe. Probeer je te richten op je ademhaling wanneer je focust op het huidige moment. Stel je voor dat je bij iedere uitademing de pijn en het verleden uitblaast, waarmee je je lichaam en geest ervan bevrijdt. En stel je voor dat iedere inademing je vervult met vrede en liefde. Laat de pijn en het verleden los. Laat vrede je leven binnenkomen. En ga verder. Denk niet meer aan het verleden, maar aan vrede en het heden.

8. Voel compassie.Vergeef de persoon in kwestie. Besef dat je jezelf hiermee toestaat om gelukkig te zijn en verder te gaan met je leven. Voel compassie voor die persoon een wens hem al het goede toe. Bid voor hem. Voel de liefde voor hem en het leven in het algemeen groeien in je hart.

Het duurt misschien even. Dwing niets af. Als je merkt dat je bij dit punt vast blijft zitten, herhaal de bovenstaande punten. Gun jezelf de tijd. Ook jij kunt vergeven en loslaten.

Foto: Angela Marie.

Fotocredit: K SawyerIn de moderne maatschappij hebben wij geleerd om voortdurend te liegen. We liegen om anderen te behagen en goedkeuring te krijgen. We liegen om onszelf te verdedigen en die eigenschappen van onszelf waarvan we geleerd hebben dat ze slecht of ongepast zijn, te verbergen. We denken: het is maar een klein leugentje, maar zo zijn er honderden! Onze grootste angst is om geen bijval te krijgen. We willen immers zo verschrikkelijk graag dat mensen van ons houden.

Aan het begin van onze reis terug naar onszelf, beginnen we de waarheid te spreken. Eerst zul je dat soms wel en soms niet doen. Vaak zul je echt bang zijn om de waarheid uit te spreken, maar je moet jezelf er steeds meer toe dwingen het toch te doen om echt te zijn, om uit te gaan van je eigen kracht. Om dat te kunnen, moet je stevig verankerd zijn in vrede en stabiliteit, in de bewustwording van de liefde. Echte bewustwording van de liefde is zo verankerd in onvoorwaardelijke liefde, zo compleet in zichzelf, dat ze niet schippert met externe omstandigheden. Ze is niet bang om iets uiterlijks te verliezen, want ze weet dat dat een waanbeeld, een illusie is.

Altijd als we liegen, verloochenen we onszelf, houden we niet van onszelf. Als we onszelf veranderen om geliefd te worden, zijn we onszelf ontrouw. Als we daarentegen onze eigen waarheid spreken, compromitteren we onszelf nooit om maar goedkeuring van buitenaf te krijgen.

De waarheid is als een spier, de hartspier. Hoe meer je hem samentrekt door de waarheid te spreken, hoe meer je je realiseert dat je eerlijk bent. Dan ontwikkelt de waarheid een naar buiten gerichte energie, de energie van het hart.

Het is belangrijk bereid te zijn om menselijk en transparant te zijn en om door je angsten, om afgekeurd te worden bij voorbeeld, heen te breken. Daar wordt de hartspier heel sterk van.

Maar dat is een ontwikkeling. Het gaat er om niet rigide te zijn. Breng je ertoe om iedere keer eerlijker te zijn tegen jezelf. Dat is niet gemakkelijk. Sterker nog, het is heel moeilijk, want we hebben ons hele leven nou juist het tegenovergestelde gedaan.

Toen ik bijvoorbeeld nog een kind was, kwam mijn tante Leslie een keer op bezoek. Ze bracht haar eigen speciale pan met kip mee. Ik weet niet wat ze daarin deed, maar het smaakte rubberachtig, alsof er gelatine in zat en ik vond die kauwgomachtige textuur nogal vies. Toen ze afscheid nam, zei mijn moeder tegen mij: “Schat, tante Leslie komt binnenkort weer terug en dan brengt ze natuurlijk ook weer een pan kip mee!” Tante Leslie lachte naar mij met haar lieve ogen en ik zei onmiddellijk en zonder erbij na te denken: “Bah, ik haat die kip!” Mijn moeder keek me aan en ik probeerde tevergeefs om me er met een leugentje uit te praten. Ik weet nog dat ik later dacht hoe tegenstrijdig het leven eigenlijk was. Mijn moeder zei altijd dat ik nooit moest liegen, maar toen ik de waarheid zei, gaf ze me een blik of ze me had willen vermoorden. Toen werd het me duidelijk dat mijn moeder niet vond dat we nooit moesten liegen, maar dat we moesten leren wanneer we moesten liegen!

Eenmaal volwassen is de waarheid spreken een van de dingen die ons het zwaarst vallen, want we denken dat er iets mis is met ons; dat we, als we ons laten zien zoals we werkelijk zijn, afgekeurd of veroordeeld zullen worden door onze omgeving. Dus passen we ons aan aan een algemene opvatting om erbij te horen, zelfs als dat betekent dat we onze eigen waarheid geweld aandoen. Wanneer je je bewustzijn verruimt, zul je merken dat, als je liefde zoekt in uiterlijkheden in plaats van in de verankering van binnen, je losraakt van jezelf. Als je leugentjes gebruikt om geaccepteerd te worden, om niemand te beledigen of om problemen te voorkomen, of als je je woorden zorgvuldig weegt voor je spreekt, ben je niet in contact met jezelf.

Als ik om me heen kijk, zie ik veel situaties waarin mensen denken dat het goed is om te liegen, want het is zo lang hun manier van doen geweest. Als het bewustzijn groter wordt, zal dat alsmaar minder het geval zijn, want alle leugens komen voort uit angst. We liegen als we iets trachten te beschermen, als we een tekortkoming voelen of het nodig vinden om ons imago te verdedigen. Al die zaken zijn illusoir en ze beginnen te verdwijnen.

Maar hoe kunnen we dan onze eigen waarheid spreken op een fijngevoelige manier en niet zo ongezouten als mijn antwoord aan tante Leslie? Hoe spreken we dan onze waarheid als die een geliefde kan kwetsen of ons eigen welzijn bedreigen? Een collega legde mij onlangs een paar netelige hypothetische scenario’s over dit onderwerp voor:

Als je een alleenstaande moeder was die met moeite drie kleine kinderen onderhield en je kon het niet goed vinden met je baas en je was het oneens met de manier waarop hij het bedrijf leidde, zou je hem dat dan vertellen, ook al wist je dat je daardoor ontslagen zou worden en niet gemakkelijk een andere baan zou vinden, waardoor je het geluk en misschien zelfs het leven van je kinderen op het spel zette? Als je geliefde tien jaar aan een roman had geschreven en hij liet hem je tenslotte lezen en je vond hem vreselijk, zou je dat dan zeggen?

Ik vind dit heel pertinente vragen. Als we onze waarheid beginnen te spreken en onze bewustwording van de liefde begint te groeien, worden we geen geharde onmensen. Integendeel, we voelen medeleven en liefde voor iedereen. De dingen die ons ergerden, ergeren ons niet meer in dezelfde mate. We plegen te spreken vanuit ons hart. Door tegen mensen te liegen bewijs je ze geen dienst, daardoor ontneem je ze de gelegenheid om te groeien. Als we de tijd nemen en uit ons hart met mensen praten en hen vertellen wat we werkelijk vinden, mogen ze eerst beledigd zijn, maar meestal leiden deze waarheden tot verdere groei, tot grotere aanvaarding en betere kansen. Als mensen hun waarheid geweld aandoen, creëren ze meer halve waarheden, boosheid en ontgoocheling. Als mensen hun waarheid spreken vanuit een liefdevol uitgangspunt, geven ze de aanzet tot meer liefde. Als we onze waarheid voor ons houden en in plaats daarvan reageren, is dat meestal vanuit een tekortkoming of een slachtofferrol. Naarmate ons bewustzijn groeit, beginnen we de dingen te creëren die we nodig hebben.

Terug naar het voorbeeld van de alleenstaande moeder die haar kinderen moet onderhouden. Dat ze in die situatie zit, betekent nog niet dat ze zich moeten laten behandelen als een voetveeg of dat ze daar zelf niets aan kan veranderen. Als ze onvoorwaardelijk van zichzelf begon te houden, zou ze merken dat ze een schepper was, krachtig genoeg om precies te maken wat ze nodig had. Ze zou zich realiseren dat de baas open stond voor haar mening en dat eerlijkheid niet noodzakelijk leidt tot ontslag. In het voorbeeld van de geliefde met de slechte roman, geven valse loftuitingen hem niet de kans om zichzelf en zijn boek verder te ontwikkelen; het zou zijn beperkingen slechts versterken. Zij zou in plaats daarvan met empathie en op een opbouwende manier concrete suggesties kunnen doen om de roman te verbeteren. Als zij sprak vanuit liefde, zou haar vriend dat zeker voelen en haar suggesties overnemen.

Ik prijs me gelukkig dat ik omringd ben door eerlijke mensen. Ik heb een paar keer boeken geschreven die minder dan matig waren, maar door open te staan en te luisteren en dankzij de steun van anderen met meer ervaring, is het me gelukt om echt een uitzonderlijk boek te schrijven.

De waarheid spreken geeft mensen de kans om hun kracht te integreren. Daardoor kunnen ze middelmatigheid overstijgen, maar uiteraard begint het bij jezelf.

Adem in. Adem uit.

Ademen kan je leven transformeren.

Als je gestrest bent of je overweldigd voelt, adem dan. Het zal je kalmeren en heel wat spanningen loslaten.

Als je je zorgen maakt over iets wat nog moet komen of waar je al midden in zit, adem dan. Het zal je terug naar het nu brengen.

Als je ontmoedigd bent en je doel in het leven vergeten bent, adem dan. Het zal je eraan herinneren hoe kostbaar het leven is, en dat elke ademhaling in dit leven een geschenk is dat je moet waarderen. Maak er het meeste van.

Als je teveel te doen hebt of je niet kunt richten op je werk, adem dan. Het zal je helpen terug te focussen, te concentreren op de belangrijkste taak waar je je nu op moet richten.

Als je tijd doorbrengt met iemand van wie je houdt, adem dan. Het zal je helpen om echt aanwezig te zijn met diegene, in plaats van te denken aan je werk of andere dingen die je moet doen.

Als je sport, adem dan. Het zal je helpen ervan te genieten en het langer vol te houden.

Als je te snel gaat, adem dan. Het zal je eraan herinneren om het langzamer aan te doen en meer van het leven te genieten.

Dus haal even diep adem. En geniet van dit moment.

Geniet van elk moment in het leven. Er zijn er te weinig van om ze zomaar te verspillen.

Foto: R’eyes.

Fotocredit: BethanSommige mensen verliezen zich helemaal in hun relatie en de enige om wie ze geven is hun partner. Ze zijn er niet op gericht van zichzelf te houden en ze spreken niet hun eigen waarheid; zij geven in alles toe om hun partner te behagen en daardoor verliezen ze al hun macht. Is dat nuttig? Nee, dat komt hun groei niet ten goede. Daarentegen is groeien met een ander in een relatie, samen groeien als individuen, iets magisch.

Vergeet niet dat je, om liefde te vinden in een ander, die ervaring eerst moet kennen bij jezelf, want je partner is je spiegelbeeld. Als er geen liefde is bij jezelf, zie je dat weerkaatst.

Vaak hecht de een meer belang aan de relatie dan de ander. Soms verandert dat en keert de rol van de partners om. Dat komt doordat we in de meeste relaties zoeken naar een partner die de leegte in onszelf opvult en we kaatsen die behooefte naar elkaar terug. In het begin kan een van de twee heel zeker lijken en de ander vragend en afhankelijk, maar door de omstandigheden kan dat veranderen. Met een dergelijke dynamiek is er geen onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en is de verhouding gebaseerd op verslaving.

Je kunt groeien in een verhouding, maar alleen als je je ervan bewust bent dat je jezelf niet mag verliezen. Dan kun je komen tot een mooie verhouding, gebaseerd op rijpheid en liefde-bewustwording, waarbij je elkaar ondersteunt in je grootsheid.

Ware liefde in zijn zuiverste vorm is onvoorwaardelijk. Dat is echte liefde. Die komt van binnenuit en is naar buiten gericht. Echte liefde geeft aan elk aspect van het zelf, zonder behoeften en zonder toegeving. Ware liefde komt voort uit onschuld. Het is bewuste liefde en die is vervuld en volledig van zichzelf. Alle andere vormen van liefde die we ervaren zijn voorwaardelijik. Ze zijn wat we ervaren als liefde tussen mensen, maar ze zijn geen uitingen van echte liefde. Ze kunnen de vorm aannemen van romantische liefde, de affectie voor een vriend of een zakenpartner, een kind of een dier. Maar dat is voorwaardelijke liefde.

De ideale verhouding is als de pop van een vlinder, die de groei van elk individu voedt, zodat beiden de volmaaktheid van hun schittering kunnen bereiken, hun vleugels ontdekken en hun ware kleuren kunnen tonen. Beide partners weerspiegelen dan meer groei en volmaaktheid naar elkaar. Als ze elkaar steunen in hun groei, kunnen ze niets verliezen dat echt is. Ze kunnen samen door moeilijke perioden gaan, de seizoenen zullen veranderen, er zullen harde winters en weldadige lentes volgen, maar die brengen elk aspect van het zelf tot rijpheid. De partners slaan zich er doorheen met elkaars steun en alles wat overblijft is liefde.

Als we volledig bewust worden, zijn we onze eigen volmaakte partner. Als we diep verankerd zijn in onszelf, in onvoorwaardelijke liefde, kunnen we bij een ander zijn, maar dat is niet langer een noodzaak. In dat geval is de liefde gericht op groei, om altijd maar meer liefde te zijn. Dan proberen we ons niet te voltooien met de ander, want we zijn allebei compleet in onszelf.

Iedereen heeft verlangens. Hoe moeten we daar dan mee omgaan wanneer we ons op het spirituele pad begeven?
Veel spirituele tradities zien verlangen als iets negatiefs, iets wat overwonnen moet worden om realisatie te kunnen ervaren.

Maar andere zienswijzen, zoals die van positief denken, zien de vervulling van verlangen juist als het doel van ons spirituele werk.

Ik persoonlijk heb een andere aanpak: omarm je verlangen, zodat je er doorheen kunt zien.

Wanneer we een verlangen ontkennen, wordt het sterker. We weten allemaal waar we meteen aan denken wanneer iemand zegt dat we niet aan een roze olifant mogen denken. Maar het is ook zo dat als we innerlijke vervulling willen ervaren, we moeten leren om de grillen van de geest te overstijgen, want de geest fluctueert constant in een oneindige cyclus van ups en downs, succes en teleurstelling.

Spirituele realisatie is het sterkste verlangen van het hart. Net zoals een volwassene niet meer geinteresseerd is in de speeltjes die een peuter fascinerend vindt, zo laat de smaak van wat ik ‘liefdesbewustzijn’ noem ook alle andere verlangens verbleken. Bevrijding komt niet door verlangen te ontkennen, maar door je zuiverste, meest ware verlangen te ontdekken. Dan zullen de obsessie en behoeftigheid rondom externe bevrediging vanzelf hun macht verliezen.

De wereld waarin we leven is bedoeld om haar lief te hebben. Ze is ontworpen om haar ten volle te ervaren, elk in onze eigen unieke en volmaakte beleving. Laten we het leven vieren, onze dromen en aspiraties verkennen en tegelijkertijd een innerlijke ervaring cultiveren die ons daaraan voorbij brengt. Laten we stabiliteit en zelfaanvaarding ontwikkelen van waaruit we de magie van het bestaan kunnen zien ontvouwen.

Dat is het pad van tantra. Tantra is om elk aspect te aanvaarden en omarmen, zonder iets te ontkennen. Het is het pad van onvoorwaardelijke liefde, want als we niet van onszelf kunnen houden zoals we zijn, met onze verlangens en dromen, onze liefde en haat, dan leggen we onszelf nog altijd beperkingen op.
Onze verlangens worden beinvloed door de herinneringen die liggen opgeslagen in ons onderbewustzijn. Ze zijn niet rationeel, dus we kunnen ze ook niet met rationele gedachten verwijderen. Elke poging om je uit verlangen te intellectualiseren zal uiteindelijk in ontkenning eindigen.

Zelfs als je op intellectueel niveau iets wilt loslaten, dan zal het ondersteuningssysteem van je persoonlijke matrix dit vanuit een dieper niveau overschrijven. Maar liefdesbewustzijn is veel krachtiger dan de onderbewuste programmeringen. Door de vibratie van liefde te versterken, door die ervaring te voeden, begint het licht van ons bewustzijn feller te branden en vervagen de schaduwen van onze obsessies, angsten en gehechtheden. We blijven steeds weer, stapje voor stapje, ons bewustzijn verhogen, tot de vibratie uiteindelijk sterker is dan de programmering. Dan is de situatie omgekeerd. Het intellect is niet langer de baas: het wordt een dienaar van bewustzijn, een hulpmiddel voor die ervaring van liefde en vertrouwen om met de wereld uit te wisselen.

Omarm je verlangens. Omarm jezelf. Omarm je wrok, je angst en je onzekerheid. En doorzie ze dan. Ontdek het wonder van bewustzijn en laat dat je doel zijn.

Fotocredit: 27147De verbijsteringen van de liefde zijn onbegrijpelijk voor het menselijk intellect. Liefde is de grootste kracht die er is, het enige wat echt bestaat en toch beleven wij die zo minimaal. Als zij begint te groeien, omvat zij alles tot de beleving van scheiding en lijden er compleet door verdwijnt.

Lijden heeft niets met liefde te maken. Liefde weet niet wat lijden is. Liefde is de onderliggende vreugde en vrede die in alles besloten ligt. Ware liefde geeft zich over aan elk moment. Zij zegt ja tegen wat zij is. Het ligt in haar aard te geven en zij vindt eindeloze vreugde in die aard. Zij geeft zonder verwachtingen en zonder rancune, want ware liefde, onvoorwaardelijke liefde weet dat wat aan anderen gegeven wordt, aan haarzelf gegeven is.

Liefde is het gebergte, de donderwolken. Liefde is de zonnestralen die ’s morgens spelen op je gezicht.

Liefde is de vuilniszak die zich om je voeten slingert op een winderige dag.

Liefde is de partner waar je verlangend naar kijkt tijdens een diner bij kaarslicht.

Liefde is de overvaller op straat die een mes op je keel zet terwijl hij je portefeuille uit je achterzak haalt.

Liefde is de vreugde van kinderen die zandkastelen bouwen en liefde is ook de oceaan die ze omverwerpt en in zee teruggooit.

Liefde is de kanker die de laatste ademtocht uit je zuigt en liefde is de pijnlijke weeën als je een kind baart.

Waar kan ik de liefde niet vinden? Er is geen plaats waar geen liefde is. Het is het enige dat bestaat. Het is de grootsheid van wie je werkelijk bent. Het is alles.

Dat is de vrijheid die we leren kennen als we ons liefdesbewustzijn ontwikkelen. Als we onvoorwaardelijk van onszelf houden, voelen we dat we onsterfelijk en verlicht zijn. We beginnen onvoorwaardelijk van alles en iedereen om ons heen te houden. Te midden van onvoorwaardelijke liefde wordt ware barmhartigheid geboren.

Moeder natuur spreekt altijd tot ons. Ze spreekt in een taal die wordt begrepen door de vredige geest van een oprechte observeerder. Panters, cobra’s, apen, rivieren en bomen — ze dienden allemaal als mijn leraren toen ik rondzwierf in de uitlopers van het Himalayagebergte.

Eén bijzonder verlichtende les uit het bos komt van het Himalayamuskushert. Het muskushert wordt veelvuldig beschreven in Sanskriet poëzie en filosofie omdat het een bijzondere eigenschap heeft. Muskus wordt in de parfumindustrie alom geprezen vanwege haar uitzonderlijke geur en is een van de duurste natuurlijke producten ter wereld, dat qua gewicht nog meer waard is dan goud. Muskus ruikt zo aantrekkelijk, dat als het muskushert deze geur opvangt met zijn gevoelige neus, hij dag en nacht door het bos dwaalt op zoek naar de bron ervan. Hij put zichzelf uit in een vergeefse zoektocht en heeft de bittere ironie niet door: de heerlijke geur die hij achterna jaagt bevindt zich in hemzelf. Muskus wordt namelijk door een klier in zijn eigen navel geproduceerd: hij zoekt uitwendig naar iets wat zich altijd in hem heeft bevonden.

Deze neiging van het muskushert leek volgens de oude Indiase wijzen ook op de neiging van de mens. We zijn allemaal genotszoekende wezens die door een spreekwoordelijk bos dwalen, vol met evenveel genot als gevaar. Bovendien lijden we aan dezelfde waanzin als het hert: we zoeken ons geluk buiten onszelf. We begrijpen niet wat onze ware behoeften zijn en stellen onze vervulling en eigenwaarde ten onrechte gelijk aan bezittingen, aanzien en mentale of zintuiglijke prikkels. We voelen ons vaak aangetrokken tot oppervlakkige relaties die ons aanvankelijk blijvende bevrediging voorhouden, maar waar we uiteindelijk een leeg gevoel aan overhouden.

De ware schat ligt in ons. Dat is het onderliggende thema van de liedjes die we zingen, de shows die we kijken en de boeken die we lezen. Het is verweven in de Psalmen van de Bijbel, de liedjes van de Beatles en bijna elke Bollywoodfilm die ooit is gemaakt. Wat is die schat? Liefde. Liefde is de natuur van het Goddelijke. Het ligt verborgen onder het vals ego. Het doel van het menselijke leven is om die goddelijke liefde te onthullen. En de vervulling waar we allemaal naar op zoek zijn, ligt in het delen van deze liefde.

De kracht van liefde gaat heel diep. Het heeft verschillende niveaus. In de ruwste zin van het woord, verwijst ‘liefde’ naar alle uitingen van fysieke intimiteit, en die invloed op de maatschappij is overduidelijk. Maar op een dieper, meer emotioneel niveau – niet dat van het lichaam maar van het hart – is er geen krachtiger iets dan liefde. Iemand is voor geld of macht best bereid om lange uren te werken, zelfs in het weekend of tijdens vakanties. Maar de liefde van een moeder daarentegen, is onzelfzuchtig en onvoorwaardelijk. Ze heeft alles over voor het welzijn van haar kind en vraagt er niets voor terug.

Wanneer liefde zuiver is, heeft het de macht om te overwinnen. Zowel de beminnaar als de beminde veroveren elkaar door elkaars genegenheid. De bron, de essentie, de volledigste manifestatie van de veroverende kracht van liefde is de liefde van de ziel voor de allerhoogste ziel, of God. Volgens de wijzen die de oude Indiase teksten schreven, is het meest verbazingwekkende wonder van God juist Zijn bereidheid en verlangen om niet alleen door onze liefde geraakt te worden, maar er ook door veroverd te worden. Het cultiveren van die sluimerende liefde wordt het pad van bhakti, of devotie, genoemd. Die liefde is in ons allemaal aanwezig. Die liefde is zo bijzonder en krachtig omdat het de kracht is die ons realisatie van de hoogste waarheden kan geven en de macht is die de diepste innerlijke vervulling in onze levens kan onthullen. Met deze liefde kunnen we jaloezie, trots, lust, woede en hebzucht overwinnen. Het is de ultieme manier om deze ziekten in ons te overwinnen.

Iemand die van God houdt, ziet hoe alles met God is verbonden. Daarom bloeit zijn liefde spontaan op voor iedereen, altijd en overal. Zelfs voor degenen die hem kwaad wensen. Wie van God houdt, haat niks of niemand meer. Liefde die tegen haat stuit, sterft niet, maar manifesteert zich juist als mededogen. Dat is universele liefde. Het niet zomaar een gevoel. Het kan niet afgedwongen worden door een mentaal besluit. Het kan alleen voortkomen uit innerlijke reiniging, een innerlijke ontwaking. Dan wordt die liefde de werkelijkheid van het leven zelf.

Deze innerlijke reiniging is het doel van alle spirituele beoefeningen. Elk gebed dat wordt gereciteerd, elke mantra die wordt gechant of elk ritueel dat wordt uitgevoerd moet als doel hebben de zuiverheden te verwijderen die de volledige bloei van onvoorwaardelijke liefde en mededogen verhinderen. Dat is de enige weg naar vrede, zowel individueel als collectief. Wanneer onze intrinsieke liefde ontwaakt en onze goddelijke kwaliteiten stralen, zullen we niet alleen het genot vinden waar we naar op zoek zijn, maar ook krachtige instrumenten van verandering in de wereld worden.

We zijn allemaal zoekende en zwerven door het bos net als het muskushert, op zoek naar het genot buiten ons. Maar wanneer we beseffen waar we eigenlijk naar op zoek zijn en naar die verloren liefde in ons beginnen te zoeken, dán begint de ware reis van het menselijke leven pas echt.

“Wat voor rol speelt geld in de zoektocht naar zingeving? Is onze relatie ermee een van de hoofdfactoren die ons in onze gevangenis houdt, of kan het ook een hulpmiddel zijn om eruit te breken, om te ontwaken voor een leven vol intensiteit en vervulling?”
— Jacob Needleman

Mensen hebben nu eenmaal behoefte aan zekerheid. En als mensen in een materiële wereld, hebben we geld nodig om te overleven. Als we niet genoeg geld hebben om in onze basisbehoeften, kunnen we niet goed functioneren.

Maar als er juist teveel nadruk is op het materiële, verliezen we het spirituele bewustzijn dat zingeving en vervulling meebrengt. Daarom hebben we balans nodig.

Waar gaat je meeste aandacht, tijd en energie naartoe: spirituele groei of geld? Reflecteer op deze balans of het gebrek eraan en je eigen leven.

“Geen enkele basisbehoefte van de ziel kost ook maar een cent.”
— Henry David Thoreau

“Zie geld en bezittingen niet als iets om de leegte van een gebrek mee te vullen, maar als hulpmiddelen om je te helpen jezelf volledig uit te drukken en je potentieel mee te verwezenlijken.”
— Sanaya Roman and Duane Packer

Foto: Tine Steiss.

Tekst door John en Patricia Robson van Higher Awareness Inc.