IS, ebola, MH17, de situatie met Rusland… Het herinnert ons allemaal aan de onvoorspelbaarheid van het leven, hoe elke dag ons weer kan verrassen. Soms slaat die verrassing om in een schok, met de dood van een geliefde, plotselinge ziekte of een tragedie die ons allemaal aangrijpt.
We worden eraan herinnerd dat het leven verandert: soms abrupt, dramatisch, onverwacht. Wat we het ene moment voor vanzelfsprekend aannemen, kan in het volgende weg zijn. In welk land we ook wonen, wat de oorzaak ook is, verlies grijpt ons allemaal aan, want we hebben het allemaal wel op een of andere manier meegemaakt.
Maar zo onvoorspelbaar als het leven is, is het ook wonderbaarlijk. De kansen om liefde te delen, het beste in onszelf te ontdekken, onzelfzuchtig te geven en ons innerlijk te ontwikkelen zijn en in elk moment aanwezig. Wat we nooit moeten vergeten is dat diep in ons een kracht schuilt die ons laat doorzetten: de vrede en liefde die ons opbeuren en ons in staat stellen om de mensen om ons heen te steunen. We hoeven niets te doen om dit vermogen aan te wakkeren: we hoeven alleen maar te zijn, de zijnstoestand die liefde uitstraalt naar iedereen om ons heen.
Wanneer dit soort gebeurtenissen onze wereld op zijn kop zetten, dan is de onderliggende boodschap dat we opgeroepen worden om te focussen op wat écht is, hier en nu, en in elk moment. In tijden van externe onzekerheid is het belangrijk om meer innerlijke zekerheid te ontwikkelen: de innerlijke stabiliteit die we alleen kunnen ervaren door ons bewustzijn te verruimen, door een dieper besef van ons Zelf te ontwikkelen. Hierdoor versterken we ons vermogen om het leven te omarmen, zonder belemmeringen te geven en overvloedig het beste van onszelf te delen.
Wanneer mensen geen deel meer uitmaken van ons leven, kunnen we het volgende doen: vier wat ze achter gelaten hebben, wat ze ons hebben gegeven: sommige geschenken kunnen we duidelijk herkennen, maar andere zijn misschien verhuld als moeilijke tijden die ons uiteindelijk groei en ontwikkeling hebben gebracht. We weten allemaal in ons diepste binnen wat we hebben ontvangen, zeker als we in contact staan met de innerlijke ervaring van onvoorwaardelijke liefde, waarin zelfs datgene wat we als ‘verkeerd’ zien, oplost in deze energie, waardoor alleen de beste aspecten van elke situatie overblijven en we er een glimlach in ons hart aan overhouden.
Wanneer externe instabiliteit ons herinnert aan onze kwetsbaarheid, onze sterfelijkheid, en je vervolgens je bewustzijn naar binnen richt, dan zul je zien dat voorbij de veranderlijke wereld, voorbij verlies en vreugde, voorbij onze bezorgdheden en afscheiden, we nieuwe kansen kunnen vinden om lief te hebben, te zorgen en te delen met ons hart, dat diep van binnen ja! tegen het leven roept, ja! om meer te doen voor iedereen. Die positieve daden laten een diepe en blijvende indruk achter bij onze naasten, wat ons er weer aan herinnert dat de race voor materieel gewin in het niet valt bij de reis naar zelfontdekking en delen.
Zelfs wanneer we ons verloren, verward, stuurloos of verlaten voelen, kunnen we onze aandacht op ons hart richten. Voel het kloppen, voel de warmte van je hart: daarin zul je liefdesbewustzijn ontdekken. Het is onuitputbaar, onbeperkt; hoe meer het geeft, hoe meer het heeft te delen. Dit is het moment; dit is de gedeelde omarming.
Elk gezin heeft tegenslagen en verliezen, net als elke buurt, elke stad en elk land. Dus wanneer een tragische gebeurtenis de harten van een land in wurggreep houdt, is het belangrijker dan ooit dat we met elkaar verbinden en elkaar met elkaars beste aspecten steunen.
Het is tijd om onszelf te transformeren met liefde. Het verlies van onschuldige levens, ver van ons bed of dichtbij, kan duizenden of zelfs miljoenen inspireren om meer te doen, om te geven aan onze gemeenschappen, om degenen die achter zijn gebleven te steunen, bijvoorbeeld door de buurt schoon te maken of warme soep uit te delen aan daklozen.
Laten we groeien van onze verliezen en leren om in een gezamenlijke omarming te verenigen. Laten we leren om samen door de vreugde én de pijn te dansen, te midden van alle moeilijkheden, terwijl we alles wat het leven brengt dapper tegemoet treden en naar het beste zoeken in elke situatie, waarin we dankbaar en liefdevol zijn, en samen in eenheid groeien en geven.
Laten we nooit vergeten dat het leven eigenlijk geen garanties biedt en dat ook in de onvoorspelbare natuur van de wereld geluk schuilt. Laten we het leven samen delen en vieren, laten we de mensen die hebben verloren eren en gedenken. Door bij onszelf te beginnen, inspireren we degenen om ons heen om te volgen.